A cidade é un feito complexo e un feito diferencial. Atopamos manifestacións que se poden entender como cidade. Como xa fixera Patrick Geddes, poñemos alerta do que vai suceder, aportar visións de futuro. Vai haber síntomas de modernidade no territorio. Si sabemos o que ocurre pero non porqué ocurre. Geddes defíneo como caixa negra.
Estamos falando dunha cidade que fundamentalmente ten un centro e unha periferia.
Manuel de Solà-Morales explica un novo concepto de periferia. Non podemos entender a periferia como o lugar á que se expulsa o que a cidade non quere, valor do lugar, como lugar significativo. Lugar baleiro que nos abre todas as posibilidades de abrirnos. É un campo de liberdade e de inversión.
Valor de liberdade, de baleiro e o valor da mestura: vivendas, administración
Pierre Nicola: Valora a falta de coherencia entre o elementos da periferia. Falta de cohesión como outra dinámica de urbanidade.
Rowe: recoñecer o crecemento baseado nas listas de temas. ¿que listas de tarefas poderíamos engadir aquí? Aperturas de novos casos, programas, tipoloxías.
Collovà. Idea de resistencia, elementos resistentes que se conservan. Proxectar dende a singularidade.
Busquets e Richard Serra. Ruptura na morfoloxía dos trazados. Búsqueda de trazados inacabados para mediante pezas poder completar a urbanidade. Espazos brancos, atraen a edificar. Datos topográficos e morfolóxicos como base do abstracto.
P. Panerai: Fai fincapé na rotura parcelaria. A base do estudo será a riqueza e a variedade parcelaria.
Christiansen "Monumento y nicho" superposición de formas construídas. A riqueda da mestura e da superposición.
Solà-Morales fala de que debemos traballar con proxectos urbanos, que valoren a calidade do lugar no que se vai actuar e que serve de base para futuras edificacións. O valor do proxecto urbano: recoñecer o valor do lugar e que á vez nos aporte o recoñecemento dos elementos...
Modelos de asentamento: formas mixtas e novos modelos de asentamento. Debemos buscar novos modelos que teñan ese carácter de urbanidade. Na agregación aparecerá vinculado o baleiro, a paisaxe,...
Distancia interesante: distancia que propoñemos entre os elementos que construímos como alternativa á continuidade e ritmo da cidade clásica. Ritmo da periferia, variación entr elementos construídos e o baleiro.
¿secuencia de agrupación?
Edge cities, modelo que nace dun libro de Garreau. Ver artículo de José Luis Mateo "el crecimiento de las ciudades, el modelo NAC, new american cities" A cidade americana nace do crecemento en malla, por comodidade, economía de medios, continuidade infinita. Saen unhas vías principais dende o centro.Cidades que nacen vinculadas ao movemento. Distínguense por destinar unha gran superficie a oficinas e comercio. 7000 campos de futbol de extensión da cidade. Case a metade de ese espacio son comercios e oficinas. Haberá hoteis e algo de vivenda.
Buscan como un slogan que as identifique, cidades que chaman a atención. Ao competir entre elas, algunhas fracasan e quedan esqueletos urbanos que quedan espectantes, baleiras.
Hai dous modelos que logo se exportan: a galería comercial, edificio de tres plantas, con oco central iluminado e escaleria mecánica que organiza as distintas pezas. A xente participa do espazo de mercado.
Os rañaceos, entramados polos sotos. A rúa non existe nestes tipos de cidades . A rúa é so para os coches. Entramos nos edificios polo aparcadoiro. O ascensor pasa a ser fundamental. A edge city non é un paso máis. Aporta a idea de cidade territorio, xa non hai un modelo centro histórico-periferia, pasa a ser a cidade territorial, calquera espazo podería ser cidade.
Pasamos ao concepto de globalización, a isto súmase a teoría que introduciu Lefebvre e tamén temos que sumar o desarrollo informático. As claves desta cidade serán os puntos de relación e de intercambio. As claves están na producción e no consumo. A presencia da cidade pasa aos centros historicos. A memoria pasará a ser museo. Os centros históricos estarán museizados, chegarán os turistas, e polo tanto, volve a ser froito do intercambio. Hai cidades que só son museos.
A cidade territorio (posibilidade de ubicación), o centro histórico como lugar de consumo e control.
A cidade territorio impide a programación, non podemos planificar un espazo sin límites. É tamén un desafío ás relacións comunitarias, ás formas tradicionais de vida. É un territorio de paso, pasamos a través de formas híbridas, xa non existe a parada. O espazo é un espazo de paso.
As distancias pasan a medirse en métricas temporais. Os edificios serán espectáculos para que nos atrian e nos despracemos cara eles. As persoas somos consumidoras de tempo e mercadoría.
Isto conleva á arquitectura dos contenedores. Se estamos habitando unha cidade pola que pasamos, o límite desaparece, só terán límites administrativos e artificiais.
As funcións disemínanse polo territorio. Grandes contenedores de consumo de enerxía, o territorio posmetropolitano é unha xeografía de acontecementos, baleiros ocúpanse sen capacidade de previsión, de programación. Os límites son ficticios.
O postmodernismo xorde dunha certa crítica ás condicións da modernidade da crítica á confianza do home, ós valores aprendidos... Os cambios nos xeitos de implantación, e aparecen algúns filósofos que creen que a modernidade non rematou e outros que xa non cren la modernidade.
Jean-François Lyotard
Jameson "el postmodernismo o la lógica cultural del capitalismo" 1991
¿cal é o papel do arte e a cultura no momento actual?
Manuel Castells "Sociedad real"
C Salmon "Storytelling"
Fourier fala da distracción, da conciencia mariposa
...
